Beste SNO-ers,
Onderstaand artikel stond vandaag in de TC Tubantia. Graag willen wij dit indrukwekkende artikel over ons lid Gert Maneschijn met jullie delen:
Ruim 42 kilometer pijnlijden in de straten van Rotterdam. Voor Gert Maneschijn is het zondag zover, dan loopt hij de marathon. De Daarlervener (62) doet het niet voor de sportieve uitdaging. Voor hem is het de ultieme confrontatie met zichzelf én het enorme gemis van zijn overleden dochter Dorian. „Ik wil hem uitlopen, voor haar.”
Dorian overleed op 8 oktober 2019 in het universitair ziekenhuis in Groningen aan kanker. Haar man, twee kleine kinderen en ouders Gert en Jeanette geheel ontredderd achterlatend. Ze werd slechts 35 jaar. De Daarlerveners snappen sindsdien de wereld niet meer. ‘Want waarom zij, wat is de zin hiervan?’ Een antwoord op die steeds terugkerende vraag hebben ze ook twee jaar later nog niet gevonden.
De rouwperiode was lang, moeilijk en intens. Het verlies wordt nog dagelijks gevoeld. Gert en Jeanette dragen een zilveren kettinkje om hun nek, met een hangertje met daarop een vingerafdruk van Dorian. Een symbolisch cadeau, dat ze elkaar vorig jaar gaven ter ere van hun 40-jarig huwelijk. Zo dragen ze hun dochter ook steeds letterlijk bij zich.
‘Jij hoort bij ons bestaan’
Elke avond wordt in het speciale herdenkingshoekje in hun woning aan de Gozem Gritterstraat een waxinelichtje aangestoken. Als herinnering aan Dorian en om de donkere gedachten te verdrijven. Hun dochter kijkt vanaf een foto stralend de woonkamer in. Een enorm contrast met de tweede foto van het boeket op de kist en het lint met de tekst ‘Voor altijd in ons hart’.
Bij het hardop lezen van de eerste regels van een troostend gedicht glinsteren bij Gert ineens de tranen achter zijn bril. „Nooit loslaten of verwerken, niet zomaar verder gaan. We zullen je verweven, jij hoort bij ons bestaan.”
Melanomen
Dorian had een ‘melanomenverleden’, zoals haar vader het noemt. Ze werd meermaals aan kanker geopereerd en bestraald. In 2019 kreeg ze ineens intense hoofdpijn, epileptische aanvallen en bleken de melanomen te zijn uitgezaaid in haar hoofd. Die aan de hersenstam knapte wat tot het verlies van de vitale levensfuncties leidde en uiteindelijk de dood. Jeannette en Gert verbleven op dat moment in het ziekenhuis in Groningen, hadden de dag daarvoor een hoopvol gesprek met de arts gehad en nog geen 24 uur later stortte hun wereld ineen.
Het na verloop van tijd weer oppakken van de dagelijkse beslommeringen bleek voor Gert nauwelijks mogelijk te zijn. Als scheidsrechter in het KNVB-district Oost genoot deze Daarlervener enige bekendheid in voetballand. Hij floot 21 jaar en kwam voor 2019 vrijwel elk weekend in actie in de hogere regionen van het amateurvoetbal. Voor deze voormalige linksbuiten van vv. Daarlerveen was het zijn grootste hobby, waarvoor hij zich altijd met hart en ziel inzette. Zowel fysiek als mentaal.
Rituelen
„Op de vrijdagavond voor een wedstrijd dronk ik nooit alcohol. Op de wedstrijddag begon ik altijd met een goed ontbijt en uitgebreide voorbereiding. Ik las de wedstrijdverslagen van mijn collega‘s, en wist hoe de elftallen de weken daarvoor hadden gespeeld. Want als een ploeg meerdere keren had verloren, bestond de kans dat ze op revanche uitwaren en zeer fysiek zouden spelen. Voor elk duel had ik hetzelfde ritueel: Ik ging twee keer naar de wc, trok altijd eerst mijn linkersok en daarna mijn linkerschoen aan”, vertelt Gert.
Scheidsrechter af
De herinnering aan die onbezorgde periode in zijn leven laat hem eventjes glimlachen, maar het wordt direct gevolgd door de opmerking dat na het overlijden van Dorian niets meer is zoals het was. „Ik kan niet langer de motivatie opbrengen om een wedstrijd te fluiten. Ik heb het nog een keer geprobeerd en toen schreef een college aan de voorzitter van de Scheidsrechtersvereniging Nijverdal en Omstreken: ‘Dit was Gert niet’. En hij had gelijk, ik zat totaal niet in de wedstrijd, gaf zelfs een onterechte strafschop. Ik vind dat voetballers op dit niveau een fitte scheidsrechter verdienen en dat ben ik helaas niet meer.”
Zijn zwager, Vroomshoper Wilko Kolkman, vroeg Maneschijn eind 2019 samen mee te doen aan de marathon van Rotterdam om geld voor het KWF in te zamelen. „Die marathon was gepland in april 2020. Het was dus kort dag, want voor mij was 10 kilometer al teveel. Als ik hardloop kan ik mijn hoofd leeg maken, hoef ik eventjes niet te denken aan ons gemis. Door corona werd de marathon echter een jaar uitgesteld en voor de editie van 2021 heb ik inmiddels 5.300 euro ingezameld.”
‘Ultieme confrontatie’
„Het wordt de ultieme confrontatie met mezelf. Je loopt in een stroom mensen met je eigen sombere gedachten met één en al vrolijkheid langs de kant. Twee werelden komen samen. Onderweg ga je meerdere keren kapot, maar dan moet ik maar denken: ‘Klaag niet zo, Dorian heeft veel meer pijn dan jij geleden’. Ik mag dankbaar zijn dat ik die kilometers nog kan en mag lopen. Ik wil deze marathon uitlopen, voor Dorian. Hoe ik dan over de finish kom weet ik niet. Mijn vrouw wacht me daar op en we zullen waarschijnlijk samen in tranen uitbarsten, maar dat geeft niks. Ik ben daarna waarschijnlijk kats naar de kloten.”
Mocht je de actie van Gert financieel willen ondersteunen, klik dan op onderstaande link:
