Beste SNO-ers,
Op zaterdag 7 januari 2023 stond het 41ste Jan Willem van Essen Zaalvoetbaltoernooi op de planning. Dit toernooi werd georganiseerd door de COVS groep Zwolle en vond plaats in de sporthal van voetbalvereniging K.H.C. te Kampen. SNO Nijverdal heeft dit toernooi in het verleden gewonnen in 1999, 2001, 2006, 2013 en 2015. De Fair Play beker wonnen wij in 2005.
Het team van Nijverdal bestond uit de volgende leden: Gert-Jan Beltman, Maikel van Munster, Maurice Paarhuis, Leon Groenhuijsen, Koen Staarman, Ruben Rolfes, Max van der Lei en Cas Koelen.
Normaliter bestaat de leiding uit André Meulenkamp en Gert-Jan Beltman. Helaas was André i.v.m. een begrafenis niet in de gelegenheid om met ons af te reizen richting Kampen. Gert-Jan was daarom vandaag alleen verantwoordelijk voor de technische leiding.
Als bestuur vinden wij het uiterst prettig om te zien dat drie (relatief) nieuwe leden in zijn gegaan op de uitnodiging van de voetbalcommissie. Ruben Rolfes en Koen Staarman hebben vorig jaar ook al meegedaan op het veldvoetbaltoernooi in Voorst, maar onze 15-jarige keeper Cas Koelen maakte vandaag zijn debuut op een COVS toernooi.
De secretaris van Zwolle (Jan Lahuis) had ruim op tijd het wedstrijdschema met alle deelnemende COVS verenigingen gedeeld. Helaas kreeg de organisatie te maken met enkele last-minute afmeldingen van de COVS groepen Arnhem en Nijmegen. Hierdoor deden er slechts vijf scheidsrechtersverenigingen mee: Deventer, Apeldoorn, Nijverdal, Zwolle en Enschede. In district Oost hebben wij 13 scheidsrechtersverenigingen. Het is natuurlijk een uiterst zorgwekkende constatering dat er slechts vijf teams acte de présence gaven.
De organisatie besloot om alle deelnemende teams samen te voegen in één poule en alle verenigingen tegen elkaar te laten voetballen. De wedstrijden duurden twee maal negen minuten, met een onderbreking van 2 minuten.
Rond 09.00 arriveerden de manschappen van Gert-Jan in Kampen. De dag werd gestart met een goede kop koffie en rond 09.15 gingen de heren zich omkleden, zodat ze om 09.30 een goede warming-up konden uitvoeren. Om klokslag 10.00 begon de eerste wedstrijd tegen gastheer Zwolle. We moeten onze sportvrienden uit Zwolle complimenteren voor het uiterst jonge en sportieve team, welke ze voor deze dag hadden samengesteld. SNO had moeite om in haar spel te komen. Je kon duidelijk merken dat wij niet/nauwelijks zaalvoetballen en sprake van automatismen was er totaal niet. Desondanks kwam SNO op een 1-0 voorsprong. Maurice gaf een steekbal op Koen. Koen ging vol overgave het duel aan met de keeper van Zwolle en kwam als winnaar uit de strijd en zette SNO daarmee op een 0-1 voorsprong. We konden echter niet lang genieten van de voorsprong. Laten we het jeugdige (over)enthousiasme noemen, maar de vier SNO (veld)spelers liepen allemaal naar voren, waardoor we onvoldoende aandacht hadden voor de restverdediging. Zwolle speelde hier goed op in, waardoor de spits van Zwolle alleen door kon. Oog in oog met Cas bleef hij uitermate koelbloedig en tekende hij de 1-1 stand aan. In de tweede helft waren er kansen over en weer, maar gescoord werd er niet meer. Enigszins teleurgesteld verlieten de SNO-ers het strijdtoneel. Echter was er nog niks verloren gaf de trainer aan, alleen voetballend moest het allemaal wel beter, om überhaupt een rol van betekenis te kunnen spelen.
Om 11.15 stond de tweede wedstrijd op het programma. SNO moest aantreden tegen regerend kampioen Apeldoorn. Apeldoorn had in hun eerste wedstrijd indruk gemaakt door het altijd sterke Deventer met 3-0 te verslaan. Desondanks was het begin van SNO uitstekend! In de eerste helft creëerden we drie honderd procent kansen, maar de zeer ervaren zaalvoetbalkeeper van Apeldoorn keepte een weergaloze wedstrijd en wist zijn doel schoon te houden. Max slaagde er niet in om twee levensgrote kansen te verzilveren. Daarnaast had Leon (A.K.A. Zlatan) een prachtige solo in huis. Hij passeerde drie verdedigers, maar oog in oog met de keeper wist hij helaas de bal niet in het doel te krijgen. Als je zelf de kansen niet maakt, dan zul je altijd zien dat deze aan de andere kant wel valt. Vanuit het achterveld werd er een hoge lange bal gespeeld, welke door de spits van Apeldoorn prachtig in de bovenhoek werd gekopt. Enkele minuten later was er een granaataanslag op het doel van Cas, die de bal alleen maar heeft gehoord, maar nooit gezien. Net voor rust ging Maurice vol door zijn enkel. Het betekende niet alleen einde wedstrijd, maar direct einde toernooi voor hem. Onderzoek wees uit dat Maurice diverse scheurtjes in zijn enkelbanden heeft opgelopen, waardoor hij 4 tot 6 weken uit de roulate zal zijn.
In de tweede helft vielen er geen doelpunten meer. Wel liepen in de tweede helft de emoties soms (te) hoog op. Een middenvelder van Apeldoorn meende een aanval van SNO teniet te moeten doen door de bal opzichtig weg te slaan. De arbiter van dienst besloot om dit met de mantel der liefde op te lossen. Aan het einde van de rit won Apeldoorn met 2-0 en moest SNO haar eerste nederlaag slikken.
Aansluitend konden de manschappen van Gert-Jan genieten van een heerlijke lunch. De kroketten waren heerlijk. Helaas was deze (lange) onderbreking funest voor Gert-Jan. Zijn liesklachten waren erger geworden, waardoor ook hij niet langer mee kon doen als voetballer. Hierdoor werd het team gereduceerd tot 6 spelers, waardoor wij voor de laatste wedstrijden tegen Enschede en Deventer slechts één wissel tot onze beschikking hadden.
Om 13.30 stond de ‘uitwedstrijd’ tegen Enschede op het programma. Enschede beschikte (opnieuw) over een jong en zeer talentvol team. Enschede deed nog mee om de bovenste plekken, dus het beloofde voor SNO opnieuw een lastige wedstrijd te worden. Al vroeg in de wedstrijd kwam Enschede op een verdiende 1-0 voorsprong. De verdediging van SNO gaf Dyon Reinshagen te veel ruimte en die schoot de bal prachtig in de rechter hoek. Cas was kansloos, waardoor Enschede op een 1-0 voorsprong kwam. SNO liet zich echter niet van de wijs brengen en kwam prachtig op gelijke hoogte. Via een aanval over meerdere schijven kwam de bal via Ruben terecht bij Max. Oog in oog met de keeper was Max ijskoud en maakte hij prachtig 1-1. Enschede had niet verwacht punten te verspelen tegen Nijverdal, waardoor de emoties in de wedstrijd toenamen. Nadat Enschede een intrap snel wilde nemen, schoot Ruben de bal opzichtig weg. De arbiter van dienst besloot om Ruben voor deze actie een gele kaart te geven, waardoor SNO (tijdelijk) in ondertal door moest gaan. Dit duurde echter niet lang, aangezien (naar het oordeel van de arbitrage) Roderick Klaver Cas hinderde bij het in het spel brengen van de bal. Beide teams stonden hierdoor weer met een gelijk aantal spelers op het veld. Met 1-1 werd de rust bereikt. Direct in de tweede helft was er veel consternatie. Doelpuntenmaker Dyon Reinshagen van Enschede maakte een overtreding op Maikel, waarvoor hij van de arbitrage een gele kaart ontving. Aansluitend fluisterde hij de leidsman iets in het oor. Deze was hier zichtbaar niet van gediend en toonde hem direct zijn tweede gele kaart, waardoor Dyon kon inrukken. SNO had ruim vijf minuten de tijd om de man meer situatie uit te spelen, maar de realiteit was helaas anders. SNO creëerde geen kansen en het was aan onze doelman Cas te danken dat wij in de wedstrijd bleven. Hij had enkele katachtige reddingen. In de absolute slotfase van de wedstrijd stond Marco Ribbink alleen voor open doel, maar het bleek eens te meer dat hij beter is met vlaggen (hij is als assistent-scheidsrechter in de eredivisie actief). Hij faalde hopeloos en schoot voor open doel naast. In de laatste minuut had SNO de wedstrijd nog winnend kunnen afsluitend. Koen stond helemaal vrij bij de tweede paal, maar helaas zag Max hem over het hoofd en ging deze kans verloren. 10 seconden voor het verstrijken van de tijd dacht Max nog even vier tegenstanders te moeten passeren. Hij verloor de bal en Enschede leek in de dying seconds op 2-1 te komen. Ze hadden echter opnieuw geen rekening gehouden met onze fantastische keeper. Cas wist met een wereldredding de 1-1 uit het vuur te slepen.
In de volgende wedstrijd wist Zwolle voor een daverende verrassing te zorgen door Apeldoorn met 1-0 te verslaan. Apeldoorn had (voorafgaande aan deze wedstrijd) de eerste plek al nagenoeg binnengehaald, maar door deze verrassende uitslag was Deventer helemaal terug in de race!
Om 14.20 waren de heren uit Deventer onze tegenstander. Op doel bij het team uit Deventer stond ons oude lid en zoon van SNO trainer Robbert Karkdijk. Veel DSV-ers zijn momenteel in het buitenland voor toernooien, waardoor onze tegenstanders nagenoeg allemaal onbekenden waren. Alleen Marcel van Schalkwijk loopt al jaren mee, maar de overige (zeer begaafde voetballers) waren onbekenden. SNO begon goed aan de wedstrijd en kwam via een prachtige aanval op 1-0 voorsprong. Opnieuw gaf Ruben een assist en ditmaal was het Leon die de aanval prachtig omzette in een doelpunt! Helaas kon SNO niet lang genieten van de voorsprong. Direct vanaf de aftrap maakten de heren uit Deventer gelijk. Met een 1-1 stand werd de rust gehaald. Echter kon je merken dat diverse spelers vermoeid waren. De krachten vloeiden weg, waardoor SNO niet in staat was om een resultaat uit deze wedstrijd te slepen. Direct na rust kwam Deventer op een 2-1 voorsprong. Opnieuw had Cas enkele wereldreddingen, waardoor we in de wedstrijd bleven. Helaas waren we niet meer in staat om zelf grote kansen te creëren, waardoor de vierde wedstrijd in een 2-1 nederlaag eindigde. In de laatste wedstrijd had Apeldoorn toernooiwinst binnengehaald bij een winst op Enschede. Reeds vroeg in de wedstrijd kwam Enschede op een 1-0 voorsprong. In de slotfase kwam Apeldoorn langszij, maar de winst wisten ze niet binnen te halen, waardoor de toernooiwinst niet binnen werd gehaald, waardoor ze de wisselbokaal definitief in mochten leveren.
Rond 16.00 namen de scheidsrechters van SNO nog een drankje en genoten van de verloting. De definitieve uitslag zag er op de volgende wijze uit:
- Deventer
- Apeldoorn
- Enschede
- Zwolle
- Nijverdal
De Fair Play Bokaal werd gewonnen door de sympathieke scheidsrechters uit Zwolle.
Al met al kijken we terug op een zeer geslaagde dag. We wisten op voorhand al, dat door diverse afmeldingen van andere verenigingen, het overgebleven deelnemersveld sterk zou zijn. Desondanks hebben wij ons kranig verweerd en zijn we niet één keer weggespeeld. Daarnaast hebben we gedurende het toernooi voetballend een stijgende lijn te pakken gekregen. Ervaren krachten als Gert-Jan en Maurice deden niet meer mee, dus de jeugd heeft de spreekwoordelijke bal opgepakt. Als we dit jeugdige enthousiasme combineren met de nodige ervaring, dan hebben we er alle vertrouwen in dat we bij de volgende toernooien weer aansprekende resultaten kunnen behalen.
Resultaten zijn belangrijk, maar een gezellig teamuitje is (wat ons betreft) minstens zo belangrijk. De onderlinge verhoudingen waren top! Ruben en Max hebben ‘elkaar definitief gevonden in Portugal’ en waren tijdens het toernooi onafscheidelijk. Daarnaast heeft Cas zich vandaag echt onderscheiden. Met 15 jaar is hij oprecht de benjamin van de groep, maar hij mag zeer tevreden zijn over zijn persoonlijke prestaties deze dag!
Rest ons nog om Gert-Jan opnieuw te bedanken voor de goede begeleiding! Hij had alles (zoals we dat van hem gewend zijn) weer goed geregeld, waardoor de dag optimaal is verlopen! Daarnaast hadden Marcel (papa), Evelien (mama) en Esther (zusje) Rolfes de moeite genomen om ons te komen aanmoedigen. Helemaal vanuit Bruchterveld, complimenten! Prachtig om te zien hoe ze ook meeleefden tijdens het toernooi. ‘Mama Rolfes’ was niet blij met de gele kaart van zoonlief. ‘Scheidsrechters zijn per slot van rekening ook maar mensen, met de nodige emoties’.
Ruben pakte vandaag geel, Max had er zeker één kunnen krijgen, maar wist hier met zijn charme diverse malen mee weg te komen. ‘We zijn allemaal jong geweest’, zeg ik met een grote glimlach op mijn gezicht!
Maurice Paarhuis
